Tradicionalna astrologija, istorija, načela i podjela I dio

Astrologija koja je izučavana i primjenjivana od najstarijih vremena pa do negdje kraja XVIII vijeka, odnosno početka XIX vijeka danas se naziva tradicionalnom astrologijom. Nazivi kao što su renesansna, srednjovjekovna ili helenistička astrologija su nastojanja onih koji te nazive koriste da naglase da se u svom bavljenju astrologijom posebno  orjentišu na astrološka umijeća i djela velikana astrologija koji su živjeli u pojedinim istorijskim epohama ( period antičke Grčke, helenizma, srednjeg vijeka i renesanse).

Tradicionalna astrologija  se grubo može podijeliti na pet istorijskih perioda od njene prve objave u Mesopotamiji( odprilike prije 1800.godine stare ere) i trajala je do odprilike 500 godine stare ere. To su:

• vavilonsko-egipatski period
• klasični grčki period prve evropske astrologija koji traje do ranog IV v.p.n.e. do početka helenske astrološke epohe II v.p.n.e.
• period helenske astrologija od II vijeka p.n.e do V v.n.e.
• period srednjovjekovne astrologije koji traje od V do XII vijeka.
• Period od XII vijeka do početka renesanse krajem XIV vijeka.

Ovaj poslednji istorijski period naglašava zainteresovanost tadašnjeg čovjeka za antičku i hermetičku astrologiju, a zamah tome će dati početak renesanse. Period između V I XII vijeka pripada arapskoj, persijskoj, odnosno, islamskoj astrologija, koja je u svojoj suštini , grčka astrologija helenskog hermetičkog pravca. Takođe ono što se često pripisuje Indusima jeste tzv. vedska astrologija ili đotiš. Termin “vedska astrologija”, termini z 20.vijeka, nije postojala u vedsko vrijeme. Rani Indusi imali su samo rudimentalnu formu astrologija koja se zasnivala na lunarnim kućama ( naksatrama). Isto tako ono što se pripisuje Egipćanima, najvećim dijelom pripada grčkoj helenističkoj astrologija za vrijeme grčke vladavine u Egiptu. Dakle u suštini tradicionalna zapadna astrologija ima pet perioda od kojih je svaki sam za sebe specifičan, povezan istim predmetom i metodologijom, o oba u stvari nasleđe vavilonske stelarne religije i magije.

Osnovna načela na kojima počiva tradicionalna astrologija, a to je astrologija lišena bilo kakve namjerne i nenamjerne modifikacije njenog predmeta i metoda jeste prije svega u načelu jedinstva prirode i univerzuma, gdje je univerzum i fizički, tjelesni svijet zapravo jedno i oboje su sinergija i isprepletanost međusobnog funkcionisanja koji se prosto nazivaju sudbinom ili usudom.

Dalje, tradicionalna astrologija počiva na nepromjenljivom predmetnom principu koji zemlju i vidljivo nebo povezuje prema kretanju sedam planeta, a kako svaka od planeta ima svoje cikluse i promjene, takve se dešavaju i u čovjeku, stoga, neminovna je simpatetika( veza) ili modernim rečnikom “sinhronicitet” između planeta i čovjeka, ne u smislu uticaja, već kao simbolička i mistična veza kako je i definisana veza između neba i čovjeka hiljadama godina.

Struktura tradicionalnog kosmosa su u toku srednjeg vijeka afirmisali Arapi, posebno oni iz Kordobskog kalifata, čiji je glavni grad, Kordoba. Tokom IX I X vijeka to je bio najznačajniji  intelektualni centar Evrope. Ovo učenje polazi od toga da je za astrologija bitna i vidljiva nebeska stvarnost ( ona koja se golim okom može uočiti sa zemlje, pri čemu se zemlja posmatra kao centar oko kojeg se pokreće nebo.

Tradicionalna astrologija se izražava kroz haldejski poredak planeta, sistem sedam vidljivih planeta i savršeno objašnjava filozofiju astrologije u kojoj se kosmos posmatra od spolja ka unutra, kroz sfere, pa tako polazimo od sfere fiksnih zvijezda, preko sfera planeta od Saturna do Mjeseca i na kraju zemlje-sublunarnog svijeta prirode i četiri elementa vazduha, vatre, vode i zemlje. Takozvanim transsaturnima ( Uran, Neptun i Pluton) nema mjesta u tradicionalnom kosmološkom poretku ne samo zbog toga jer te planete tada nijesu bile otkrivene i vidljive golom oku, već zbog toga što haldejski poredak jasno objašnjava matematički model u smislu odnosa među planetama, te njihovih dostojanstava i debilitacija i iz tih razloga upotreba transsaturna je u astrologiji nepotrebna i suvišna i korisna jedino za istraživanje savremene astronomije i astrofizike što svakako nije astrologija.

Geocentrički sistem na kojem se zasniva astrološki kosmički poredak, savršeno vizuelno predstavlja nebeski poredak koji čovjeka stavlja u njegov centar zbog čega se astrološki kosmos može smatrati i homocentričnim.

Striktno razdvajanje zodijačkih kuća( znakova) po pitanju aspekata koji postoje u tradicionalnoj astrologiji.

Upotreba specifičnih astroloških elemenata koje moderna astrologija ne poznaje ili ne primjenjuje dosledno i cjelovito. Među najvažnijima su: zodijačka i mundana dostojanstva i debilitacije, planetarne recepcije, primogeniture, detaljna, na mitologiji zasnovana tumačenja zvijezda nekretnica i dr. Pored navedenih metoda tu su i neke zaboravljene metode prediktivnih ciklusa  poput firdarija, profekcija itd.

Što se astroloških grana tiče, šema se postepeno razvijala i sigurno nije imala isti značaj kakav je imala u istoriji, ipak prema autoritetima tradicionalne astrologije, grane astrologije su sledeće:

• Horarna astrologija
• Natalna astrologija
• Elekciona astrologija
• Kraljevi i potentati
• Dinastije i vladarske porodice
• Mundana astrologija

Obzirom na to da monarhija više nije preovladavajući oblikvladavine pa astrološke karte monarha nijesu više relevantne za mundane pitanja koja se odnose na jednu naciju u mjeri u kojoj su nekada bile. U skladu sa tim, savremena podjela astroloških grana bi mogla da izgleda ovako:

• Horararna astrologija
• Natalna astrologija ( sa sinastrijom i astromedicinom)
• Mundana astrologija ( astrologija pravnih akata i faktičkih događaja od opšteg značaja, astrologija prirodnih katastrofa, astrometeorologija i hortikularna astrologija).
• Elekciona astrologija