Konsideracije za tumačenje horarnog pitanja
Većina autoriteta horarne astrologije naglašavala je značaj određenih preduslova za tumačenje horarnih pitanja. Među njima najpoznatiji po broju i kvalitetu ovih pravila u svom radu i astrološkoj teoriji je, Gvido Bonati (1223-1300), italijanski matematičar i astrolog.
Prvo pravilo koje je Bonati afirmisao u vezi sa razmatranjima koja prethode tumačenju jedne horarne karte ticalo se procjene spontanosti pitanja koje se postavlja astrologu i iskrenosti samog pitaoca u vezi sa predmetom horarnog pitanja. Bonati je naglašavao, gotovo opsesivno, potrebu za postojanjem dubine i kontemplativnosti u vezi sa svakom horarnom situacijom. Ovo se, naročito, odnosi na pitaoca. Ipak, čak ni ovo nije uvek dovoljno da pitanje stekne kapacitet za horarno tumačenje.
Druga konisideracija odnosila se na ono što je Bonati nazvao “naklonošću (simpatijom) neba (superironih kosmoloških sfera i nebeskih tijela)”. Dakle, iz ovoga se da zaključiti da se može desiti da se nekome, iz nekog razloga, horarna karta ne otvori uprkos postojanju spontanosti pitanja, hitnosti situacije na koju se pitanje odnosi i iskrenosti samog pitaoca.
Treća Bonatijeva konsideracija odnosi se na astrologa, tumača horarne karte, gdje se navodi da je astrolog dužan da procijeni da li pitalac pristupa cijeloj stvari iskreno i da li isti “zaslužuje” pažnju neba. Bonati, takođe, predlaže posebne pripreme astrologa pre pristupanja tumačenju koje podrazumijevaju molitvu ili kontemplativno usredsređivanje na horarni problem kroz neki vid izolacije i meditacije.
Prema Bonatiju, predmet horarnog pitanja nikada ne bi trebalo da bude “trivijalna stvar” ili stvar “emocionalnog hira” pitaoca. Prema sopstvenom priznanju, mnogi ljudi su ga konsultovali samo da bi ga ismijavali ili provjeravali. Zbog svega ovoga Bonati je ustanovio niz većih i manjih pravila koja služe za procjenu iskrenosti i tzv. radikalnosti pitanja. Riječ radikalan izvorno znači korijen, svojstven, osnovni, esencijalni. Ukoliko karta pokaže da pitanje nije radikalno, to znači da isto nije čvrsto ukorijenjeno u umu pitaoca ili pitalac nije dovoljno ozbiljan, ili je lakomislen, ili je njegovo pitanje neozbiljno bez ikakvih osnova u stvarnosti.
Najosnovnija signifikacija neradikalnosti pitanja tiče se stepena ascendenta i planete (vladara sata) horarne karte.Vladar sata pitanja ili vladar ascendenta pitanja na samom kraju, ili početku znaka, ili na granici između dva znaka prvi su pokazatelj neradikalnosti pitanja, no ovo nije bila isključivo Bonatijeva ideja. Džon Partridž, engleski astrolog iz XVII veka, prvi je izričito naveo da ukoliko nekoliko prvih stepeni ascendira, stvar nije zrela za tumačenje. Nekoliko engleskih astrologa iz ovog perioda, poput Džona Gadburija, Henrija Kolija i pomenutog Džona Partridža, kasne i rane stepene tumačili su kao pokazatelje “podlosti i gluposti pitaoca”, odnosno, usiljenosti pitanja (odsustva spontanosti). Neki drugi astrolozi su ovome pridavali mogućnost značenja da je pitalac već ranije isto pitanje postavio nekom drugom astrologu i da sada provjerava aktuelnog tumača horarne karte. Jednako sugeriše i Koli, dok Partridž smatra da samo kasni, a ne i rani stepeni ukazuju na ponavljanje pitanja. Iz ovoga se jasno naslućuje još jedna konsideracija koja se tiče neophodnosti da se jedno pitanje postavlja samo jednom, odnosno, da za jedno pitanje postoji samo jedna relevantna horarna karta sa razloga jer se ponavljanjem istog pitanja, takva horarna karta gubi fokus i biva nemoguća za tumačenje.
